2 Mayıs 2014 Cuma

BİR BİYOGRAFİ

                                     GÜNERKAN  AYDOĞMUŞ

     1949 da Ağın' da doğdu. İlk ve Orta okulu  Ağın'da okudu. 1970 yılında Tunceli Öğretmen Okulundan Mezun oldu.  Atandığı Elazığ'da öğretmen olarak çalışmaya başladı. Bu arada sınavını kazandığı  İstanbul Üniversitesi Fen edebiyat Fakültesi  Sanat Tarihi bölümüne ( İkinci Öğretim ) kaydoldu.Ancak  şartlar elvermediği için eğitimini yarıda bırakıp, Elazığ'da öğretmenliğe devam etti. Bir yandan da Eskişehir Anadolu Üniversitesne devam ederek Ön Lisan diploması aldı. 
   1983 yılı, Günerkan Aydoğmuş için  bir nevi,  yeni bir dönemin  başlangıcı oldu.  Elazığ'da  M. E. Bakanlığının Devlet Kitapları Bölge Şefliğine getirildi. Şimdi  tam yerini bulmuştu.  Artık onun için  kitaplarla haşır-neşir olacak mekan ve imkanlar daha elverişliydi.  25 yıl süreyle yürüttüğü bu görev sırasında elde ettiği birikimlerini ; şiir,hikaye,araştırma ve çeşitli yayın organlarında yayımlanan makaleleriyle okuyucu ve edebiyat sevenlerle paylaştı.
    İki çocuk babası olan Günerkan Aydoğmuş, 2007 yılında tekrar döndüğü öğretmenlik'den emekliye ayrıldı.
  , İLESAM üyesi olan  G. Aydoğmuş ,  halen  Elazığ'da   AYIŞIĞI  adlı yerel gazetedeki  köşesinde yazılarını sürdürmektedir.

    Eserleri :
    Karın Kurbanları   (1969,  İlk hikâye )
    Eğinde Cirit Oyunu  ( 2007,hikaye )
    Bir Ben Uykusuz   ( 2002,  Şiirleri )
    Ak Topraklar Üzerinde Bir İlçe-Ağın   (1992, Araştırma )
    Şark Çıbanı   (1996, Araştırma )
    Harput Kültüründe Din Âlimleri   (1998, Araştırma )

    Şiir ve yazıları ,  Türk Edebiyatı, Bozkurt, Doğuş Edebiyat, Töre, Erciyes dergileri ve Hergün, Tercüman, Kurultay, Türkeli, Millet, Ortadoğu, Yeniçağ gazetelerinde yayınlandı.
   
     Günerkan  Aydoğmuş'un  Bir Gzel Şiiri :

 Aşkını Bir Türlü Yazamadım
Sabah rüzgarına astım sevdanı
Nettimse bir türlü kurumadı yar.
Bu derdin bulunmaz derler dermanı
Ay geçti,yıl geçti çürümedi yar.

Düşümde her gece sensin gördüğüm
Bir gül sanıp demet demet derdiğim
Ne Ferhat,ne Kerem benim bildiğim,
Böyle bir sevdayı sürümedi yar.

Güneşin kaybolup gittiği yere,
Resmini koyarım uzun bir süre
Ateşin içimi yakar bin kere
Hasretin bir türlü erimedi yar.


Kördüğüm şu aşkın çözülmüyor ki,
Duygular ne yapsam yazılmıyor ki,
Dağlar sa kazmayla kazılmıyor ki,
Yol kesik,kervanım yürümedi yar. 

         

      
        


                                                         

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder